மழைக்காற்று

வீதியோரமாய் வேலைப்பழுவில் விரக்தியில்

விரைந்து சென்றுகொண்டிருந்தேன் வீட்டை எப்படியாவது மணி ஆறுக்குள் 

அடைந்துவிடும் நோக்கில்

கொடியில் காயப்போட்ட உடைகளை எல்லாம் எடுத்து மடித்து வைக்க வேண்டும்

மதியம் மிஞ்சியதை குழைத்து வீதியில் திரியும் நாய்க்குட்டிக்கு வைக்க வேண்டும்

புதிதாய் ஏதும் சமைக்க வேண்டும்

வீடுவாசல் துப்பரவு செய்து சாமிப்படத்திற்கு 

விளக்கு வைக்கவேண்டும்

குளித்துவிட்டு நூலகத்தில் இரவல் 

வாங்கிய நாவலை வாசிக்க வேண்டும்

கடிதப்பெட்டியினுள் ஒரு கடிதமாவது 

இருக்குமா என எட்டிப் பார்க்கவேண்டும்

அப்பப்பா அடுக்கிக்கொண்டுபோகலாம் 

தனிமையில் வாழும் வாழ்க்கையின் அடுத்தவர் உதவியில்லா அட்டவணையை 

எண்ணிய எண்ணமெல்லாம்

சடார் என வெடித்தது நிமிர்ந்து பார்த்தேன் 

வானில் வெள்ளி நரம்புகள் தெரிய

சுற்றமும் இருள் சூழ 

கடாயுதம் கொண்டு எவனோ இடிக்கின்றான்

மழைவரப்போகிறது என எண்ணும் முன்னே

இதமான மழைக்காற்று என் விரக்தியை 

எல்லாம் தூக்கிவாரிப்போட்டது

எத்தனை இதம் தான் இந்த மழைக்காற்றில்

சுள் என்று குத்திய சூரியக்கதிரால் துளையின் 

வழி வழிந்த வியர்வை மாயமாகி உடல் குளிர்ந்தது

அதிரடியாய் குடை விரிக்க இறுக்கமான தழுவலுக்காய் என்னை ஓரடி பின் நகர்த்தியது

மண்வாசனை எல்லாம் திரட்டி நாசியில் உட்சுவாசத்தை ஒரு நொடி நிறுத்தியது

கூந்தல் இடைவெளிகளை வருடிவிட்டது

பின்புவரும் மழைக்கு முன்பு வந்த அழைப்பிதழ்

என்னையும் இந்த சபையின் நிகழ்வில் கலந்திட மண்டியிட்டது ஆனால் மனமோ

கொடியில் காயப்போட்ட உடைகளை எல்லாம் எடுத்து மடித்து வைக்க வேண்டும்

மதியம் மிஞ்சியதை குழைத்து வீதியில் திரியும் நாய்க்குட்டிக்கு வைக்க வேண்டும்

புதிதாய் ஏதும் சமைக்க வேண்டும்

வீடுவாசல் துப்பரவு செய்து சாமிப்படத்திற்கு 

விளக்கு வைக்கவேண்டும்

குளித்துவிட்டு நூலகத்தில் இரவல் 

வாங்கிய நாவலை வாசிக்க வேண்டும்

கடிதப்பெட்டியினுள் ஒரு கடிதமாவது 

இருக்குமா என எட்டிப் பார்க்கவேண்டும் என்றே என்னை ஏவியது. 

இருக்கட்டும் இன்று மழையில் தெப்பமாகத்தான் போகிறேன்

மழைக்காற்று என்னை துவட்டத்தான் போகிறது உங்கள் ஏவலை

நான் சரி செய்துகொள்வேன் எப்படியாவது

உலர்ந்த உடைகளை மீண்டும் துவைப்பதில் சிரமமில்லை 

மிஞ்சியதை இன்று அப்பளம் பொரித்து நானே உண்கிறேன்

மழையே என்னைக் குளிப்பாட்டி விடும் சாட்டாய் நாலு வாளி தண்ணீரில்

உடல் நனைப்பேன்

சுடச்சுட இஞ்சித்தேநீர் நாவல் வாசிக்க விழிப்பாய் இருக்கும்

கடிதம் இன்று மட்டும் அதிசயமாய் யார் எழுதிவிடப்போகிறார்

மழைக்காற்று வருடல் இன்றைய இரவிற்கு நிம்மதியான உறக்கம் தரும்

பாரதிகண்ணம்மா

பரந்த என்  சொப்பனங்களுக்கு 

கணவனே கதி என்று கடிவாளமிடாது

சிறகுகள்  நீட்டி வானுயறப்பறந்து 

எல்லை தாண்டி என் மமதையில் பங்கு 

கொள்ளும் வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

எல்லையில்லா என் பயணங்களில் 

பிரயாணியாய் இல்லாமல் துணையாளியாய் 

எடுக்கும் முடிவுகளில் தீர்கமான தீர்ப்பளித்து

வழுக்களை இதமாய் எடுத்துரைக்கும் வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

முதல் எழுத்துடன் தலை எழுத்துவரை

வீட்டின் தலைவன் என அங்கீகாரம் பெற்றும்

அடிக்கொருமுறை இல்லாவிடினும் அத்தி பூத்தாற்போல் 

என் ஆசையும் செவிசாய்த்து

நான் இல்லை நாம் என்று புரிந்துணர்வான 

இல்ல வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

சலனம் ஏற்படும் வேளை எல்லாம்

சந்நிதியான் வழி செல்லாது

கற்புடமை அது பெண்ணிற்குமட்டுமன்று

ஆணிற்கும் தான் என்ற இலக்கணம் கொண்டு

இலக்கிய வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

கோபக்கனல் கசியும் வேதனையில் உன் முகம் 

வாடும் வேளை எல்லாம் என் மடியும் என் கூச்சமற்ற தழுவலும் 

உன்னைத் தாங்கிக்கொள்ளுமென்பதை

ஒவ்வோர் ஆறுதலின் பின் உட்சாகம் கொண்டு மது சூது 

ஆரோக்கியத்தின் கேடு என்ற வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

ஆடம்பரத்தால் ஆசை ஏற

ஆசையினால் மோகம் ஏற

மோகத்தினால் அனைத்தும் இழக்கும் நிலை ஆக

எளிமையான இனிமை இல்லறத்தில் தான்

நிம்மதி கொள்ள அன்பின் வித்திடும் வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

நாவின் சுவைக்காய் மதி மயங்கி கலப்படமும்

விலங்கொழிக்கும் பாட்ஷாணமும் வெண்ணெய் தடவி 

கண்ணீர்கும் பல ஆகாரம் எதிலும் நாட்டம் கொள்ளாது 

மனையாளின் அறுசுவையில் அனுமனின் பலம் பெற்று 

கங்கை மாதா தூய்மை பெற்று 

அன்னபூரணி ஆசியுடன் சுகம் பெறும் வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

இராமனைப்போல் வேள்வித்தீயில் விளக்கம் கேட்க 

அதில் விழுந்து விடைகொடுக்கவும் 

யுதிஸ்டன் போல் சூதில் மங்கையை 

பணயம் வைத்து விளையாடவும் 

பெண்ணை துயரில் தள்ளாது பச்சைமரம் எரிந்தால் என்ன 

எரியாவிடின் என்ன இவள் என்றும் என் பத்தினிதான் 

என்ற நன்மதிப்பால் அலங்கரிக்கும் வாழ்க்கைக்கு

நீ பாரதியானால்

நான் உன் கண்ணம்மா ஆகிறேன்

போதும் மாமா

காதலில் கரம் பற்றிய என்னை

கைவிடாது கரை சேர்க்க 

வசைபேச்சில் வஞ்சிப்போரிடமிருந்து

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் 

சமாளிப்பீர்கள்

அடுக்களையில் அடிமுட்டாளாய்

அரிசிபுடைப்பதே அவனியாய் இருந்த என்னை

பரந்த உலகம் படைத்தது எதற்கென விழிப்பூட்டியே

எனைப்படைத்தவனாய் அடுத்தவரிடம்

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் 

சமாளிப்பீர்கள்

தாரமானபின் பணி தாயாகுவதே

தள்ளாடும் வயதில் யார் துணையாய்  வருவாரோ

வருடம் தள்ள நாட்கள் எப்போ தள்ளும் என்றே

வாயில் போடுவோரின் வார்த்தைகளிற்கு

தாரத்திலும் அவள் தாய்மை உணர்கிறேன் என்றே

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் 

சமாளிப்பீர்கள்

மகாகவி வரிகளில் படைத்த 

புதுமைப் பெண்ணை

நீங்கள் என் வாழ்க்கையில் 

செதுக்கலாய் வடிக்க 

சுற்றாரின் உற்றாரின் மனம் 

சலனத்துடன் தீ மூழ

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் 

சமாளிப்பீர்கள்

கண்ணீரில் படகோட்டும் என் வாழ்க்கைக்கு

கலங்கரை வெளிச்சமே இந்த அன்புதான்

ஆனால் போதும் மாமா 

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் 

சமாளிப்பீர்கள்

நன்றி நவில்கிறேன்

இறைவா

உன் நல்லாசியுடன் 

என்றும் திளைப்பூட்ட 

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

நெற்றிமீது தரிக்கும் குங்குமம்

மூன்று இச்சியளவு பெருமையுடன்

 தினம் உச்சி ஏறுவதில்

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

வாசம் வீசும் மலர்களும் 

அப்பன் அண்ணன் இன்றி

அகிலமாய் ஆண்மகன் ஒருவன்

சூட்டி அழகுபார்த்திட 

அருகதையுடையன் என்பதில்

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

வரப்பிரசாதமாய் கழுத்தில்

மஞ்சட்குங்கும தாலிச்சரண்

கண்ணில் ஒற்றி கலியுகவரதனை

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

மெல்ல நடக்கையில் 

ஒலி மீட்டிடும் கால்விரல்களில் 

வெள்ளியாய் மின்னும் மெட்டி 

நரம்புகளில் சுருக்கென்று அவன்

அன்பை ஆயிரம் முறை நொடிப்பொழுதில் உணர்த்திடும்

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

பட்டுவண்ண சேலையில் பரந்தாமன்

கைபட்ட வண்ணம் மடிப்புகள் கலைவில்

கசங்கிய காதல் மொழி உரைத்திடும்

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

அறநெறிசாட்சியாய் அக்கினி சாட்சியாய்

அருந்ததி சாட்சியாய் ஆண்டவன் சாட்சியாய்

உற்றார் சாட்சியாய் உறவினர் சாட்சியாய்

நீழ்வாழ்வாய் ஏழ்ஜென்ம பந்தம்

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

வெகுமதியாய்க் கிடைத்த புது சன்மானம்

அவன் பெயர்முன் இணைக்கும் சொல்லாகி 

என் பெயர் மறக்க வந்த திருமதி

இந்த வரத்திற்காக

நன்றி நவில்கிறேன்

மீண்டும் போலிச்சிரிப்புடன்

எள்ளி நகையாடிய காலமெல்லாம்

கிள்ளிப் பார்க்கையில் திடுக்கிடும்

புள்ளிக்கோலத்தின் ஒரு முடிச்சாய்

வள்ளி அவள் கனவுகளையெல்லால்

அள்ளிப்பருகிடும் பெருங்குவளை நீரில் கரையவிட்டாள்

பள்ளிப் பருவ காலோட்டத்தில் அவன் தந்த பவள

மல்லியாய் புன்னகை சூடி வதனம் மலர்ந்த நினைவெல்லாம்

கள்ளி அவள் கற்பனைக் கடிவாளமாய்  இன்று கட்டியிழுக்க 

சொல்லி ஆழ யாருமில்லா மெல்லிசையை

சுள்ளி விறகுடன் மூண்ட தீயில் மெல்ல

எரியவிட்டாள்

கொல்லிமலைச் சித்தர்களும் காணா கடும் தவமாய்

அல்லி மலர்ந்தொரு மொழி அரிதாய்க்கூட அந்நியரிடம்  பேசாள் வள்ளி இவள் ஒரு ஊமை என்றும் ஊராரின் பெயர் பெற்றாள்

தள்ளி நின்று பார்த்த தாய் மனம் கொதிக்க வண்ணமலரோ வண்டு வேண்டா மலராய் அவன் அன்று தந்த கற்பனை மலரை துணிமணியுடன் 

அடுக்கிவைத்தாள்

பொங்குதமிழ் எழுச்சியில் முதன்முதலாய் அவனைக் கண்டவள் அவன் செயற்பாட்டில் மெய் மறந்தாள்

தங்குதடையின்றி பாயும் வெள்ள நீரோட்டம் விவாசாயியின் வயிற்றில் பயிரிடத்தான் என ஆராய்ந்த அவள் அவன் உழைப்பினில் தன் சூழல் மறந்தாள்

மங்கும் பொன் சுரங்கம்  அவன் மார்போடு நீண்ட அன்பு அதில் அவள் சுற்றம் மறந்தாள்

பங்குகேட்கும் உலகில் என் பாகம் என்னைப் பெற்றவள் என புறங்களைத் தீண்டா அவன் குணங்களில்  அவள் தன்னையே மறந்தாள்

உறக்கம் அவள் நினைவுகளை உறங்கவிடவில்லை

தயக்கம் அவள் வார்த்தைகளை அவிழ்த்துவிடவில்லை

மயக்கம் காதலில் அவன் முகம் தவிர வேறு சுயமில்லை

நடுக்கம் அவள் கைப்பிடியில் இன்னும் அவன் கைவிரல்கள் பின்னப்படவில்லை

அன்னையின் ஆசி அப்பனின் ஆட்சி

அண்ணலின் கைப்பிடி அந்த சிறுவட்டம் தாண்டி வெளிவர

 விட்டில்பூச்சி விளக்கொளியில் ஏரிவதுபோல்

மங்கைக்கோ காத்திருந்தது பேரதிர்ச்சி

வானுலகம் சென்று பூமழை பெற்று பூமாலை சூடி 

புகைப்படத்துள் ஒளிந்துகொண்ட அவனை மீட்டுவர

அவளுக்குத் தெரியவில்லை மலர்வளையம் இட்டு மண்டியிட மனமும் விடைகொடுக்கவில்லை

உலகில் பல ஆடவர் இச்சையாய் கேட்கவும் மணக்கோலம்  காண மதியில் ஏனோ எட்டவில்லை

மாறாக கண்ணீரில் கடிதம் தீட்டினாள் கோதை விதியது வலியது

அவன் நினைவுமலர் தினம் நீரூற்றி வளர்த்தாள் அதன் வாசனை அறியாமலே 

மலர் சூட அருகதை அற்ற அவள் கூந்தல் காற்றில் களைந்தாலும் அதை ஜடைபோட்டு கட்டிவிடுகிறது அவனுக்கான அவள் மனம் மீண்டும் போலிச்சிரிப்புடன்

செல்லப்பிராணிகள்

செல்லப்பிராணிகள் 

எம் வீட்டோடு வாழ்பவர்கள்

அன்பைச் செலுத்தி அதீதமாகப் பெறுகையில்

இவர்களும் எமக்குச் செல்லக்குழந்தைகள்

போதனையில்லா  மெய் நன்றி இவர்களின் இலக்கணமாகிட பாரினில் விசும்பும் மென் மழைத்துளிகூட இவர்களின் அன்புத்தூய்மையில் தோற்றுப்போய்விடும்

வாலினால் தலைவணங்குவது 

ரோமங்களினால் மெய் தீண்டுவது 

நாவினால் நன்றி நல்குவது

முன் புஜங்களினால் இறுகப்பற்றுவது 

நம் காலடியில் தஞ்சம் கொள்வது 

நீண்ட நேரத்தவிப்பை பாசமழையாய் அவர் அவர் மொழியில் பறைசாற்றுவது 

இதுவெல்லாம் அவர்களின் அன்பின் வெளிப்பாடு அதுவே அவர்களின் கோட்பாடு

ஒருபிடிசோற்றுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் 

உழைக்கும் உழைப்பாளிகள்

சற்று நேரம் உறங்கினாலும் துரிதமாய் சேவை செய்து கிறங்கடிக்கச் செய்திடுவார்கள்

பலவித வித்தை கண்டு வியப்புற்றேன் இவர்களின் அன்பு என்ன மாய வித்தையோ?

சேற்றிலும் சகதியிலும் துள்ளிக்குதித்து ஆனந்தம் கொண்டு வெண்சட்டையிலும் காற்தடம் பதித்திடுவார்

குறுகிய ஓசையில் தம் வரவைக் கண்டு குதூகலித்து ஆரவாரம் செய்திடுவார்

தட்டில் எத்தனைவகை உணவிட்டாலும் உம் கரத்தால் ருசி பார்த்திடுவார் 

காதலனுக்கோ பொறாமை விஞ்சிடும் அவர்களின் கன்னத்தில் பதியும் எண்ணற்ற முத்த மழையில் தமக்கான மகுடம் என சூடிடுவார்

படுக்கையில் குழவியாகினும் வயதுமுதிர்ந்த கிழவியாகினும் பேதமற்றவராய் கட்டளைக்காக காத்திருப்பார்

வளர்த்த கடனை திருப்பிக்கொள்ள ஆருயிர்த்தியாகமும் சுயவிருப்புடன் யாக்கைத்துறப்பார்

பெற்றவளின் உறக்கம்

என்னைப் பெற்றவள் என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

மூத்த தமக்கையாய் பிறந்த அவள்

இளவயதில் மணக்கோலம் பூண்ட அவள்

முதுமை முன் வாழ்க்கைத்துணையை இழந்த அவள்

நம்பிக்கையால் உறவை இழந்த அவள்

பெற்றமக்களால் புன்னகை இழந்த அவள்

மனம் ஆறா வடுக்காய மடிமீது 

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

கடமைகளில் கண்ணுறக்கம் தளர்த்தினாள்

கண்மணியான சிசுக்களைச் சீராட்டிட 

பாரினில் பாசமலராய் உற்றார் பாராட்டிட

வாலிபக்கோலத்தில் மணமேடை ஏற்றிட

வயோதிபம் பூண்ட வெண்தலையாள்

ஓவிய உருவமாய் தலைவனைக்கண்டே

கண்ணுறக்கம் தளர்த்தினாள்

விவாதங்களில் பின்தங்கி மனங்கோணாது

மொழிபேசக் கற்றவள் அதை அடுத்தவரிடம் பெற

சற்றுத் தோற்றுவிட்டாள் 

அனைத்தையும் கண்டு மனம் எரிமலையாய்

பிறவுறவும் அமைதிக்கடலில் கூழாங்கற்களைத்

தேடும் மென் மலர் நெஞ்சாள் இன்றுதான் இளைப்பாற கண்வளர்க்கிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

சரசரப்பான சலனங்களுக்கு விடைகொடுத்து

தாங்கொள்ளா தாகத்திற்கு முகங்கொடுத்து

ஏக்கத்திற்கு ஆற்றாதசுமைக்கும் மனதில் இடங்கொடுத்து 

மூலையில் ஒரு மூலையாய் சுவாசித்து யாசிக்கும்

புனிதமாதா இன்றைக்கு மட்டும் சாட்டு சொல்ல காரணமின்றி என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

தூரதேசம் வாசம் செய்தவளுக்காய்

கன்னிகாதானத்தில் தானமாய் சென்றவளுக்காய்

வெறுப்புக்கு உள்ளம் குளிர்காண்பவனுக்காய்

அடுத்தமொழியை அந்நியமின்றி அறமாய் சுவாசித்தவனுக்காய்

பாதிவழி பாதிவலி பாதிஉயிராய் பிரிந்தவனுக்காய்

ஊன் உறக்கம் துறந்தவள் யாசகமாய் பரிந்து கேட்டிட பரிசாய் என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

பொன் வைர வைடூரியங்களில் கனிவு காணாதவள்

அடுக்குமாளிகை அல்லிமலர்ப்படுக்கையில் சுகம் பெறாதவள் அறுசுவைகளில் நாக்கின் ருசிமண்டலம் உணர்ந்திராதவள் 

பட்டுடுத்தி நிலைக்கண்ணாடியில் நிலைப்பாராதவள்

உறக்கத்தில் மட்டும் அனைத்திலும் உறக்கங்கொள்ள என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

ஊரவர்கள் உறவினர்கள் வருகையும் காணாது

விருந்துபச்சாரத்தில் வியர்வை சிந்தாது

கசியும் கண்ணீருக்கு விடைகொடுக்க 

கானகமே வா என்று காரிருள் கண்களில் சூழ

என் மடிமீது உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

பந்தியும் பறமேளமும் முன்நின்று வழியனுப்ப

தீப்பந்தம் கொண்டு இப்பந்தம் முறிக்க

கண்ணீரில் நீர்ப்பந்தம் சுமந்துவரும் என்கையில்

உனக்குத்தர ஒருபிடி வாய்கரிசி அதையும் மென்றுவிடாது என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

பெற்றவளின் அயர்ந்த உறக்கம் அற்றபமாய் 

கிடைப்பதில்லை போலும் என் மகவாய் பெற்றெடுத்தே உன்னைச் சீராட்டி உறங்க வைப்பேன் அவள் இன்றோ என் மடிமீது

உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்

செல்ஃபி ஒரு பார்வை

கையடக்கத்தொலைபேசி அனைவரது

கைகளிலும் புறழ இதுவும் ஒரு காரணம் தான்

தொலைபேசி வகைகளும் தரங்களும் கைமாற்றிட்டு பரீட்சித்துப் பார்க்க இதுவும் ஒரு ஆவல்தான்

வறண்ட சருமமும் வனப்புமிக்க வர்ணஜாலமாய்

வர்ணமற்ற ஓவியங்களும் 

ரவிவர்மனின் கைக் காவியமாகிட  

உதட்டோரப்புன்னையும் இன்று 

போலி  வளைவாகிட 

கஸ்தூரிமஞ்சள் நிறம் 

நினைத்தாற்போல் ஏறி இறங்கிட 

கிழப்பருவமும் குமரிக்கோலம்பூண்டிட

நவீன புழக்கமாகியது செல்ஃபி தான்

பிறப்புமுதல் இறப்பு வரை வேகமாய் பயணிக்கிறது

பிறந்த குழந்தைக்கு சிரிக்கக்கற்றுக்கொடுப்பதும்

இறந்த உடலிற்கு ஆத்ம அஞ்சலி செலுத்துவதும்

சந்தேகம் கொள்ளும் காதலிற்கு பாதகமாகுவதும்

மோகம் கொள்ள சாதகமாய் அமைவதும் 

புற அழகில் சந்தேகம் கொள்ளும் வேளை எல்லாம் 

சமாதானம் செய்வதும் 

மகிழ்ச்சியாய் வாழ்கின்றோம் என போலி வேடம் போடுவதும்

போகும் பாதையெல்லாம் ஒரு கால் தடமாய் அமைவதும் இந்த செல்ஃபி தான்

வாழ்கையின் நினைவுகளை அங்கமாய் பதியவைக்க 

ஆண்டாண்டு காலம் போகினும் அடுத்தவரிடம் 

அந்நிகழ்வை பறைசாற்றிட கையிலிருக்கும் ஆதாரமும் அது தான்

தான தர்மமும் வாரிவழங்கும் வள்ளலும்

புராணக்கதை தாண்டி முகங்காட்டும் தளம் இது

இழிந்தோர் முகஞ்சுழிக்கும் தருணமும் இது

மாமாமகளின் ஆசைக்கனவுகள் அடுத்த தேசம் தாண்டி நிஜங்களாய்ப் பலிக்கும் மந்திரவித்தை இது

விஞ்ஞானிகள் ஞானிகள் கண்டு வியக்காத விந்தை இது

அதீத மோகத்தில் உயிர்ப்பலிகள் பல வாங்கிய

இரத்தக்காட்டேரியும் இது 

பெண்ணின் மானத்தை கொள்ளை கொள்ளும் காமுகனும் இது

நிகழ்வுகளில்  காணொளி பிடிப்பாளரை மிதமிஞ்சிய 

விஸ்பரூபம் இது சிலசமயம் வெறிகொள்ள வைக்கும்

போதையும் இது

கொரனோவைவிட மிகவேகமாய் பரவிவரும் மிகக் கொடிய விசக்கிருமி தான் இந்த செல்ஃபி