விதி

 

ஒருநாள் மட்டும் வாழும் மலர்தான்

இறப்பின் வலிதனை அறிந்திடுமா

மண்மேல் மடிந்த மலரை எண்ணி

வேர்தான் கண்ணீர் வடித்திடுமா

உதிர்ந்து விழும் சருகுகளை மீண்டும்

முன்போல் மரக்கிளைகள் தாங்கிடுமா

வேடந்தாங்கல் பறவைகள் எல்லாம்

மீண்டும் பழைய கூட்டில் வாழ்ந்திடுமா

இருளில் வாழும் மனிதர்களுக்கெல்லாம்

நிவலொளி வெளிச்சம் தந்திடுமா

வெளிச்சம் தரும் சிறு மின்மினிப்பூச்சி் கண்டு

நிலவொளிதான் வான்விட்டு மறைந்திடுமா

மழைநீரைக் குடிக்கும் கடலும்

நன்நீராய் ஒருநாள் மாறிடுமா

கடல்நீரைக் குடிக்கும் முகிலுக்கு

கடல்தான் சொந்தமாகிடுமா

நிஜத்தினைத் தொடரும் நிழலினை

நிஜம்தான் அள்ளி அணைத்திடுமா

அணைக்கவில்லை என்பதால் நிழலோ

நிஜம்விட்டு தனியே போய்விடுமா

விடைகள் தெரிந்த மனமோ அமைதி கொள்ளுமா

விதிதான் கதையை மாற்றிடுமா

மறைத்தாலும் மறந்தாலும் என் காதல் பொய்யாகிடுமா

தெரிந்தாலும் மீண்டும் எந்தன் கைகூடுமா

கனவுகளுடன் காதலிக்கின்றேன்

 

வடுக்களோடு வாழும் வாழ்விற்கு

கடந்துபோனவைகள் எல்லாம் 

மறைக்கப்பட்ட சுவடுகளே

கடற்கரை மணலில் பதித்த பாதம்தான்

அறியாத பலத்த அலையின்பின்பும்

அதன் சுவட்டின் நிழல்களை

நீ நினைக்கமுன்னே

எழுதப்பட்ட விதிக்கணக்கை

மாற்றியமைக்க காலனுக்கே 

காலம் கெடுவைத்தது

மரணத்திலாவது இன்பம் கொள்ள

இந்த விதிக்கு ஏன் மனம் இன்னும் கல்லானது

நீயறியாத என்னை நானென 

காட்டிக்கொள்ளாத காதல் 

பல நாட்கள் பகலிரவுகள்

இரகசிய முகப்புத்தகத்தில்

பேசிய அன்பின் பரிபாஷைகளை

என்றும் உனக்கான தேடல்தான்

விதிக்கப்பட்ட காதலாகியது

தொலைத்த இடம் வேறு 

கிடைத்த இடம் வேறு

தடமாறிய பாதையில் 

குரல் வந்த திசையெல்லாம்

வெளிச்சம் என்றெண்ணிய 

குருட்டு விழிகளுக்கு 

கைத்தடி மேல் இனி நம்பிக்கையில்லை

யாதுமாய் கண்ட யாதும் நீயாய் 

கண்ட காட்சிகள் பொய்க்க

யாரோவாகிய நிஜம் மட்டும் கைகளில்

ஏந்திக்கொண்டு மன்றாடிக்கேட்கத்

தகுதியில்லாதவளாய்க் கேட்கின்றேன்

மீண்டும் ஒருமுறை வந்துவிடு

இறுக்கமாய் உன்னை பற்றிக்கொள்கின்றேன்

தொலைவாய் இரு யாரோவாய் இரு

என்னை நினையாமலிரு 

உன்னை மறவாமலிருப்பேன்

தொலைத்த படலம் இங்கு என்னில் மட்டும் 

அமரகாவியமாகட்டும் 

என்றோ ஒருநாள் சேதிகள் கிட்ட 

இரண்டு சொட்டு கண்ணீர் கூட

வேண்டாம் எனக்கு

பாதி மனமாய் வழியனுப்புகிறேன்

முழுமனதிலும் நினைவுகள் மட்டுமே

மிச்சம் வைத்துக்கொண்டு

கல்லறைப்பூவுக்குள் தெய்வீகவாசம் தேடி

துளசிமாடத்தில் படர்ச்செய்ய நினைத்தாய்

வாசம் தந்த மல்லிகை 

என்னை மறக்கச்செய்ததுபோலும்

தேர்வுகளில் மீண்டும் கல்லறை மலரானேன்

உன் தேர்வு மிகச்சரியானவை

பிழையான என்னைத் தவிர்த்துவிடுதலின் பின்

எனக்கு மட்டும் சிறிதாய் தெரியும் 

இந்த யாக்கையில் யார் கனவுகளிலும்

எனக்கான கவிதைகளை மீட்ட

படைத்தவன் இன்னும் கிறங்கவில்லைபோலும்

ஆனால் ஒன்று் மறந்துவிடாதே

நடைபிணத்தின்மேல் நீ எய்தன்பு

சிறுநொடி உயிர்பித்து எழச்செய்தது

நீ வாழ் அது போதும் 

யாரோ உன் கரங்களைப் பற்றும்போது 

என் விரல்களுக்கு வலிக்காது இருக்கட்டும்

அன்று ஒன்றாய்க்கலந்த சுவசம் 

என் இறுதி மூச்சிலிருந்து

விதி பிரித்தெடுத்து தன் வெற்றியை

முழுமையாய்க் கொண்டாடட்டும்

தொலைந்த நான் என்றும் தேடப்படாமலிருக்க

கனவுகளுடன் மீண்டும் உன்னைக் காதலிக்கின்றேன்

என் பாதி நீ

 

என் பாதியாகிய அவனுக்கு

கற்பனைக்காகிதங்களில்

களையிழந்த கருவிழி மை கொண்ட 

கண்ணீர்த்தூரிகை முனையில்

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

இருட்டின் ஒளி வீச

தலைசாய்த்த தலையணை தெப்பமாக 

மௌனமான வார்த்தைகள் கோர்த்து

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

அச்சிடப்படாத அஞ்சல் முகவரி

வழக்கத்திலற்ற முத்திரை முகம்

பெயரற்ற பெறுநர்

என் கிழிந்த இதயத்தையும் 

இணைத்துப் பசையிட்டு

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

கொடுங்கோபங்கள் வெடித்துச்சிதறும் 

தீக்குழம்பு அதை அன்பை வைத்து 

அணைத்துவிட எண்ணிய என்

முட்டாள்தனமான இதயத்தை

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

இழைத்ததொல்லாம் பிழையென்றும்

பழிச்சொல்லுக்கு விலைபோகாது

நடந்தவை கடந்தவையாகட்டும் என்று

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

கலைந்த முகிற்கூட்டங்கள் கண்ணுக்குள்

பல நிழல்களை விழச்செய்யினும் 

படிந்தது தூசியாகினும் அதைத் துடைக்காது 

காதலோடு கண்ணீர்ப்புன்னகை மலர

யாரும் படித்திட முடியாத 

மடல் ஒன்று தீட்டுகின்றேன்

அஹிம்சையின் பொக்கிஷம்

 

அஹிம்சையின் பொக்கிஷம் ஒன்று கண்டீர்

அகிலமெல்லாம் அவர் புகழ் ஓங்கக்கண்டீர்

விழித்தெழும் மனிதம் விதையாய் 

மண்ணின்மைந்தர் அகவிழியில் 

முளைத்திட காரணம் கண்டீர்

பருத்தியின் பசுமை கண்டீர்

பணிவின் பெரும் சிகரம் கண்டீர்

கொடித்தொழும் செந்தணற்கோபம் கூட

முகச்சுருக்கத்தில் மறைந்திருந்த புன்னகையில் 

மறையக் கண்டீர்

அக்கினிக் குஞ்சொன்று கண்டீர்

அப்பழுக்கற்ற தேசபக்தி கண்டீர்

சுவாசிக்கும் ஒட்சிசனினும் கலப்படம் இருக்க

சுதந்திரக்காற்றே உயிர் மூச்சான 

மாமனிதன் கண்டீர்

முதுமையில் இளமை கண்டீர்

முகத்தில் கம்பீர பிரகாசம் கண்டீர்

ஓங்கி நிற்கும் பாரதக்கொடி

பல்தேச மக்களின் தொப்புள்கொடி

உறவெனக் கண்டீர்

ஈர்ப்புவிசை கண்டீர்

ஈரமற்ற இருதயம் கூட மாறக்கண்டீர்

அன்பு தான் அகராதி அகிம்சைதான் 

இலக்கணம் என்ற இலக்கியம் தீட்டிய 

எழுத்தாணி கண்டீர்

கற்களும் கரையக்கண்டீர்

கடமையுள்ளம் உயிர் நீர்க்கக்கண்டீர்

பெற்ற சுதந்திரம் ஒவ்வோர் வீட்டின்

நிம்மதி உறக்கத்தில் லேசான 

புன்னகை பூக்கக்கண்டீர்

தாரகமந்திரம் கற்றுத் தந்தீர்

தலைவிதி புதுவிதியாய் மாற்றித் தந்தீர்

பாரத அன்னையின் மானங்காக்க

பாரத மைந்தனாய் காவியம் ஒன்று 

தலைமுறைகள் தாண்டி கற்றுத் தந்தீர்

 

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

கரு மை தீட்டி கருவிழி மெருகேற்றி 

சின்னஞ்சிறு குங்குமச்சிமிழ் பொட்டிட்டு

கூரிய அரிவாள் புருவங்களை சற்று 

உயர்த்தி தலை நிமிர்ந்து நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

முன்னழகு பின்னழகு கன்னியவளோ பேரழகு

ஒரு கணம் கண்ணிமைக் மறுக்கவே

தலைக்கேறும் போதை ஏற்ற 

அன்னம் அவளிடம் பழக வேண்டும்

ஓர் புதுநடை நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

தீயும் தீய்ந்துபோகும் பாவியவள் பார்வை

வளைவுகளே வியர்ந்து பார்க்கும் வஞ்சியவள் 

மெல்லிடை

கொடிகள் படரத்துடிக்கும் கொஞ்சுங்கிளி கொடியிடை

வேடிக்கை பார்ப்பவர் ஏக்கத்தில் வாடித்துடிக்க

இடையில் நளினநடை நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

சலனமற்ற பஞ்சு நடையாள் பவனி வரும் ஓசை 

மலர்களும் மலர்ந்திட விரும்பிடும் ஓர் இசை

திரண்டு வரும் மக்கட்கூட்டத்தின் நடுவே 

வேகவேகமாய் மின்னல்நடை நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

காற்றின் எடையில் இரட்டிப்பாய் இருந்திடுவாள்

கனத்த பையை தோளில் சுமந்தபடி

துணையற்ற பயணத்தில் பாதச்சுவடுகளின்றி 

தூயநடை நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

பேச நான் முயன்று முன்னேறுகையில்

முகபாவணையில் மிரட்டி மிரளச்செய்கிறாள்

போ என்று என் அறிவுக்கு அவள் தகவல் தெரிவிக்கமுன்

வெடித்துச்சிதறும் பல மனிதசடலங்களுள்

வெற்றி வேட்கை தணிந்தநடை நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

பட்டங்கள் பல பெற்றவள் பல துறையில் தேர்ச்சி கண்டவள் 

வறுமை எனும் கோட்டின் கீழ் கொடும்பிடியில் 

விடுபட இல்லையாம் அவளுக்கு ஓர்

நிரந்தர உத்தியோகம்

பலன் வேண்டி தேடித்திரிந்த இடமெல்லாம் 

சேலை அவிழ்க்க பணியாதவள்

பணமெனும் பேருதவிக்கு உயிர்துறக்க நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

அழகில் உண்டு ஆபத்தென அடுத்தவர்கள் 

சொன்னகதை நிஜம்படவே

ஆசிட் வீச்சில் உருகுலைந்த அழகிய முகம்

மறைத்துக்கொண்டு சமூகசீர்திருத்தவாதியாய் 

தற்கொலைக்குண்டுத்தாரியாய் நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

இரும்பைக்கொண்டு பட்டை தீட்டினாலும்

அவள் உள் இலவம்பஞ்சு இதயம் ஒன்றின் ஓரத்தில்

பெண்மைக்கான காதல் காவியம் அவள் 

மறைத்துக்கொண்டு சீரற்ற இந்த சமூகம் சீர்கொள்ள

அஹிம்சையின்றி ஆயுதம் தேடி நடக்கின்றாள்

துப்பட்டா கொ(ள்ளை)லை(க்)காரி

புற்றுநோயாளியின் கர்ப்பம்

உயிர்ப்பிணைப்பில் இன்று ஒரு முடிச்சு

புதிதாய் இடப்பட்டதாக ஒரு சிறு உணர்வு

அதற்கு ஆதாரமாய் தள்ளிப்போன பல நாட்கள்

மயக்கம் மற்றும் வாந்தி

வைத்தியரின் ஆலோசனை தெய்வத்தின் வாக்காய்

காதில் ஒலிக்க கையில் இருந்த ஆதாரச்சான்றிதழில் 

புலன் செலுத்தப்பட்டு ஒருவகை மயக்கநிலை அடைந்திருந்தேன்

மருந்துமாத்திரைகளும் தடுப்பூசிகளும் என்

சின்னஞ்சிறு ஊந்துதுடிக்கும் உயிருக்கு 

வலு என்பதில் எனக்கு வலியே மறந்துவிட்டது 

கணவனின் இருசக்கரவண்டி மென்மையாய்ச் 

செல்லவும் என்னை ஆட்கொண்ட பயம் அவர்

இடுப்பை கைகளால் வளைத்துக்கொள்ள கண்களும்

இறுக சொருகிக்கொண்டன

மண்ணில் சாயமுன் உலகிற்கோர் என்னுதிரத்தின்

சாயலை அவரின் கைகள் தாங்கி முத்தமிடும் சுவடு

என் மனக்கண்ணிற் பதிந்து இதயத்தோடு ஒத்துத்துடித்தது

வாரம் இருமுறை வைத்தியநிபுணரின் வாடிக்கையாளராய் 

குருதி தானம் பெறும் யாசகி 

என் மழலைக்காய் சிறிது திருடிவைத்திருக்கிறேன்

உதிர்ந்த கேஷங்கள் தரை தவழ மிகுதி இருப்பவை 

பின்னலிட்டு நிலைக்கண்ணாடியில் விம்பமாய் 

ஜொலிக்க வயிற்றின் தொந்தியின் அழகு இமைக்க மறுக்கிறது

முதுகெலும்பின் தண்டுவடம் ஊசி வலியில் 

நொய்தலாக பேழை வயிற்றின் சுமை சுகத்தின் 

கணமாய் தலை நிமிர்த்திய நேர் நடையில் கௌரவம் பெறுகிறது

மெலிந்த தேகத்தில் சுவாசிக்கத் திடம் இன்றி 

ஒட்சிசன் முகக்கவசத்தின் துணையோடு 

என் சிறு உயிரும் சுவாசிக்கின்றது

ருசியறியா நா உணர்வற்று உணவை 

வெறுப்பினும் உட்சாகமாய் வேண்டி 

விரும்பி உண்கின்றேன் ஊட்டச்சத்தின் பிரதிபலன் 

என் சிசுவிற்கு வந்தடையட்டும்

சீராட்டி பாராட்டிட உன் பக்கமில்லா 

பாவியாவேன் என்றே உன் பாதம் தொட 

இறையாசியுடன் ஒரு பெண் குழந்தைக்காய் 

அனுதினமும் வேண்டிநிற்கின்றேன்

பாவ விமோட்ஷனம் பெற தகுதியற்றவள் நான் 

சுயநலக்காரி இவ்வுலகில் உன்னைப் பிரசவிக்க 

புற்றுநோய் பூண்ட தேகத்தை ஆடையாய் அணிந்துள்ளேன் நிரந்தரமாய்

தாயாய் கடமையாற்ற என் இன்னுயிர் உலகுநீர்ப்பினும் 

சேயாய் எனை பாவனை செய்ய

உன் அப்பாவின் மறு தாயாய் தாலாட்ட தினமும்

உன்னைத் தடவிக்கொடுத்து மன்றாடுகின்றேன்

எத்தனையோ சாகசங்கள் புரியும் பெண்மணிகள் 

பலர் மத்தியில் சாதனையாய் உனை கருவிற்சுமந்து 

சுகநலத்துடன் ஈன்றெடுப்பதே

என் வாழ்நாட்சுமைகளிற்கேற்ற செல்வம்