சைக்கோவின் காதல்

என்றுமில்லாதவாறு இன்றுமட்டும் 

ஏன் என் முகத்தில் ஒரு புன்னகை 

ஓடுகிற மின்விசிறியையும் மீறி 

நினைவுகள் எங்கோ ஓடிச்செல்கின்றன

கதிரை மேசைகளில் கோலம் போடத்தான் 

கைநகத்தினை சீராக்கி வைத்திருந்தேனா

புன்னகைக்கும் ஒவ்வொரு இடைவெளிக்கும் 

மூச்சுக்காற்று உனக்கானதாய் நெஞ்சை உரசிச் சென்றது

நீ எனக்கானவன் நீ எனக்குமட்டுமே ஆளானவன்

இந்த கர்வம் தான் இத்தனைக்கும் காரணமா

எத்தனை சண்டைகள் எத்தனை அழுகைகள்

சிரிப்பாக வருகின்றது அனைத்தும்

நம் குழந்தைகளுக்கு உணவூட்டும் போது நிச்சயம் 
இந்தக்கதைகளைச் சொல்லி அம்மாச் செல்லமாக்கிவிட வேண்டும் என்ற எண்ணமும் பனைமரத்தையும் தாண்டி வேலி போட்டது. எளிதில் பிடித்துவிட முடியுமா 
அதனால்தான் தேக்கி வைத்திருக்கின்றேன் கற்பனைகளை எல்லாம் 
கவிதை வரிகளாக.

உனக்கு ஆயுள் நூறு. வேண்டாம் நான் இறப்பதற்கு ஒரு நிமிடம் முன். 
கடைசி வரை உனக்கான சேவைகளை முடித்துக்கொண்டபின். 

எனக்கு என்ன செய்தி சொல்லப்போகின்றாய்

முதலில் என் நலன் விசாரிப்பாயா?

என் அணைப்பு வேண்டும் என்பாயா?

உன் சோகம் பகிர்ந்து கொள்வாயா?

ம்ம்ம்ம்ம் ஏதும் நல்ல செய்தி?

சரி சொல்லுடா 

வேண்டாம் போதும் வலிக்கிறது 

இதற்குமேல் என்னால் தாங்கமுடியாது
துண்டித்துக்கொள் அனைத்து அழைப்புகளையும்
அனைத்திலும் என்னை முடக்கிக்கொள்
வழமைபோலதான் நானும்

ஏன் என் முகத்தில் ஒரு புன்னகை 

ஓடுகிற மின்விசிறியையும் மீறி 

நினைவுகள் எங்கோ ஓடிச்செல்கின்றன

கதிரை மேசைகளில் கோலம் போடத்தான் 

கைநகத்தினை சீராக்கி வைத்திருந்தேனா

புன்னகைக்கும் ஒவ்வொரு இடைவெளிக்கும் 

மூச்சுக்காற்று உனக்கானதாய் நெஞ்சை உரசிச் சென்றது. இனி

நீ எனக்காவும் இல்லை எனக்காக உன்னிடமும் எதுவுமில்லை. 
இப்படியே என் நாட்களைக் கடத்திச்செல்கின்றேன்
கற்களும் சீமைந்துமாய் அலங்கரிக்கப்பட்ட 
உன் நினைவுகளுடன் மட்டும் நான்கு சுவர்களுக்கு மத்தியில் என்னை 
என்னால் அடையாளம் காட்டமுடியாத சைக்கோக்காதலியாய்

மௌனமான இரவு

இந்த இரவை மட்டும் பரிசாய்க் கொடுத்திடு

எனக்கான பல கேள்விகள் இருக்கு அதில் 

உன் மௌனம் மட்டும் பரிசாய்க் கொடுத்திடு 

என் உதடுகள் உன் பெயரை பல முறை சொல்லக்கூடும் 

உன் காதோரம் வெப்பக்காற்று வீசக்கூடும் 

பார்வைகள் இருட்டின் வெளிச்சத்தில் கெஞ்சக்கூடும் ஆனாலும் 

உன் மௌனமான பார்வையை மட்டும் 

பரிசாய்க் கொடுத்திடு 

என் வேதனைகள் எல்லாம் வார்த்தையாகிடும்

என் வலிகள் எல்லாம் கண்ணீராகிடும்

ஆனாலும் நீ மௌனமாய் என்னைப் பார்வையிடு

என் விம்மலான அழுகைக்கு உன் தழுவல் பலம் 

கொடுக்க கூடும் இருந்தாலும் மௌனமாய் இரு

எந்த அழைப்புகளையும் ஓரம்கட்டு

எந்த மொழிக்கும் செவிசாய்க்காதே

எந்த சிந்தனைகளையும் தூக்கிவீசு

எந்த நினைவுகளையும் நினைவுகொள்ளாதே

மௌனமாய் என்மீதுமட்டும் பார்வை கொள்

காந்தமான நெருக்கத்திற்கும் விரல்கள் தேடும் 

தேடல்களுக்கும் இந்த இரவை மட்டும் பரிசாய்க் கொடுத்திடு

இந்தனை நாட்கள் பிரிந்த ஏக்கத்திற்கும் என் கோபமான கொஞ்சிடும் மொழிக்கு 

இந்த இரவை மட்டும் பரிசாய்த் தந்து மௌனமாய் பார்வை வீசிடு 

உன் மார்போடு உறக்கத்தில் அதன் வலிகளைக் கரைத்துக்கொள்கின்றேன்

ஸ்வர்ணலதா

யாருமில்லாத மாலைவேளையில்
தூறிய மழை நின்றபின் வரும்
சிலிப்பான காற்றுக்கு 
சுடச்சுடத் தேநீரும் 
போற்றிக்கொள்ள கதகதப்பான கம்பளியும் தான் 
அவள் குரலோசை
தேங்கிக் கிடந்த என் சோகங்கள் எல்லாம்
சோ என மழை பொழிந்தார்ப்போல்
கண்கள் நீர் நிறைக்க
தெம்பில்லாத உடலுக்கு அம்மாவின் வருடல் தான்
அவள் குரலோசை
உதிரம் வற்றிய நிலையிலும் பிளவுகளை எதிர்க்கொண்ட
உடலுக்கு உதிரவாடை வீச தன் குழந்தையைக் காணும்
தாயின் கண்ணீர்தான்
அவள் குரலோசை
பல நாளாய்ப் பட்டினி கிடந்தவன்
பசித்தெழும் வேளையில்
அறுசுவையுடன் பால்பாயாசம் வரை
அன்னமிடும் அன்னலட்சுமி
அவள் குரலோசை
யார் அவள்? அவள் குரல் என்ன இத்தகைய மகத்தானதா?
இத்தனை ஒப்பீடுகளும் ஒரு பெண்ணின் குரலுக்கா போற்றப்படுகிறது? எனக் கேள்விகளை எழுப்புபவர்களுக்கு
ஒன்று கூறுகின்றேன்
அவள் தான் ஸ்வர்ணலதா
நான் தேடும் பாடல்கள் எல்லாம் சொல்ல முடியாத
ஒரு உணர்வை உண்டு பண்ணிச் செல்லும்
பைத்தியக்காரிதான் நான் ஒரு பாடலை ஆயிரம் முறை
மனதில் பதியவைத்து எத்தனை நாட்டகளாய் என் தூக்கம்
தொலைத்திருப்பேன்
காதல் என்னை வஞ்சித்ததும் சில பாடல்களை மட்டும் மீண்டும் கேட்டு பின்னனிப்பாடகியும் ஆகியிருப்பேன்
பேரூந்துத் தரிப்பிடத்தில் நான் விரும்பும் பாடலுக்காய் 
எத்தனை பேரூந்துகளை வேண்டாம் என சைகை செய்திருப்பேன்
தொலைபேசியை நோட்டமிடும் நேரத்தை என் பழைய வானொலிப்பெட்டியில் சில பாடல் பாட அதை இரசித்த வண்ணம் சமையல் செய்திருப்பேன்
குளியலறையல் என் மேனி தொடுவது நான் முணுமுணுக்கும் சில பாடல்கள் தான். 
கடைசியில் தான் அறிந்தேன் அவை அனைத்தும் என் நாயகி
ஸ்வர்ணலாதாவின் குரலோசைகள்
என் வெவ்வேறு உணர்வுகளுக்கு விடையாய் அவள் பாடல் மட்டும் என்பது தான் என் ஆர்வத்தைத்தூண்டியது
குயில் பாடும் பாட்டுக்கு அதன் முகம் கண்டுதான் இரசித்திருந்தோமா? அதை எண்ணி என்னை சமாதானம் செய்துகொள்வேன்
அவன் குரல் மகத்தானது தான் 
ஏதோ ஓர் உறவைத்தேடி தூக்கம் தொலைத்த ஆண்கள் கூட விரித்தபாய் தலையணையுடன்
அவள் பாடலையும் சுவாசித்துக்கொள்வர்
என் காதற்பிணிக்கு என் புலன் மாற்றவல்லது அவள் பாடல்தான். வரிகளிலா ? அவள் குரல் அலைகளிலா? அபூர்வம் தெரியவில்லை. அவள் குரல் மென்னையிலே தான் வரிகளை நான் மீள மீள உதடுகளுக்கு உணவூட்டியதுண்டு
காலதாமதமாகித்தான் அவளைத் தெரிந்துகொண்டேன் அவள் மீண்டும் பூமிக்கு வரமுடியாத நிலையில். அவள் அர்ப்பணிப்பு அறிந்தது தான் தாமதம் அவள் குரலுக்கு மட்டுமல்ல அவளுக்கும் அடிமையாகி விட்டேன்
ஒன்று மட்டும் கூறுவேன் ஏதோ ஓர் உறவைத்தேடி உணர்வைத் தொலைத்து வெளியே சிரிக்கும் இதயங்களுக்கெல்லாம் அவள் குரல் சமர்ப்பணம்

முதல் முத்தம்

பேனைமுனை கண் நனைக்க
காகிதங்களோ கைக்குட்டையாய்
அதை வாங்கிக்கொள்ள
காகிதச்சிற்றபம் ஒன்று 
இறுதியாய் வரைந்தெடுக்கப்பட்டது
கருவில் சுமக்கா ஒரு பிள்ளை
என் மடிநனைக்க
விரல் நுனியில் காந்தவிசை
உன் தலைமுடி வழியே
உயிரப்பூட்டிட என்மடியோ
உனக்கு தாலாட்டும் தொட்டிலாகிற்று
கிடையாகவும் நிலைக்குத்தாகவும் 
முக்கோண வளைகுடாக்கள்
ஒன்றை ஒன்று உரசிச்செய்யும்
வெப்ப அனல்காற்றோ கொஞ்சம்
முன்னேறி தாகம் தணிய
நீர்வீழ்ச்சியைப் பருகிட தடைதான் விதிக்க
வெட்கம் கலந்த புன்னகையோ
பார்வையை இருட்டில் அலையவிட்டு
இதழ்களை மலரச்செய்தது
வழுக்கி விழுந்த கூந்தலை
நேர்த்தி செய்ய மரநிழலும்
குடைபிடிக்க
ஏனோ உஷ்ணமும் 
உள்ளூர ஊர்ந்தது
ம் என்று விடையளிக்க
மர்மமான தேடல் ஒன்றை
நீயும் நிகழ்த்தி வெற்றிகொண்டாய்
கூதல் காற்றில்லா மெய்சிலிப்பிற்கு
தீண்டும் உன் ஸ்பரிசம்தான் தீனிபோடுகிறதோ
நீளும் நேரமெல்லாம்
மயிர்த்துவாரத்தினுள் ஊடுருவிச் செல்கிறது
இத்தனை அழகான இதழ் செதுக்கத்திற்கு
அடிமையாகி போதை தலைக்கேறி
ஏதோ ஓர் எல்லையற்ற உலகில் 
உலாவித் திரிகின்றேன் 
மீண்டும் என் உயிரை என் உடலோடு கோர்த்துவிடு
முத்த அழைப்பின் முடிவினிலே

தீயின் மேற் காதற்கொண்ட இலவம் பஞ்சு

தீயின் மேற் காதற்கொண்ட இலவம் பஞ்சு
தீராத தலைவலிக்கு பற்றிட்டு 
தைலம் தேய்த்து
வெந்நீர் ஒற்றடம் பையக்கொடுக்க
நிம்மதியாய் தன்னை மறந்த ஒரு 
அசட்டுத்தூக்கம் தான் 
இலவம் பஞ்சு தீயின்மேற்கொண்ட காதல்
உனக்காய்ப் பிறந்த பாடல்வரிகள் கானம்
சொட்டச் சொட்ட
மெல்லியாதாய் வீசும் தென்றலுக்கு முகம் கொடுக்க
முடியா சொல்லா வேதனை தான்
இலவம் பஞ்சு கொண்ட காதல்
ஆர்ப்பரிக்கும் கடலுக்கு ஒற்றைக்கால் ஊன்றி
உறுதுணையாய் நிற்கும் வெளிச்ச விளக்கு
இலவம் பஞ்சின் காதல்
கசிந்து வந்த கண்ணீரெல்லாம் 
கல்லாற்று நீராய் நிரம்பி ஓட
தெளிந்த நீரில் கிறுக்கிய கிறுக்கலெல்லாம்
ஒன்றாய்ச் சேர்ந்தது
இலவம்பஞ்சின் காதல்
கொத்திச்சென்ற பட்சிகள் பல இருக்க 
காத்துக்கிடக்கும் காகம் பல இருக்க
மூடிவைத்த முத்துக்கு விலைதான்
இலவம் பஞ்சின் காதல்
இரயில் ஓடும் பாதையில் தள்ளிப்போகும் மரங்களை
வேடிக்கைபார்த்து உறங்கிப்போகும் 
சிறுபிள்ளைதான் இலவம் பஞ்சின் காதல்
தீயினாற்ச் சுட்ட வடு மாற்றி நாவினாற்சுட்ட 
வடு நீள தீயிற்கு இரையாகிடும் அர்ப்பணம்
எல்லாம் சமர்ப்பணம் ஆகிட
தீயிடம் காதல் கொள்ள காத்துக்கிடக்கும்
இந்த தீயின் மேற் காதற்கொண்ட இலவம் பஞ்சு

அம்மா உன் புகைப்படம்

தூசும் சாம்பலும் படிந்த 
காட்சட்டையும் சேட்டும்
இடுப்பைவிட்டு வழுகிவிடாமல் இறுக்கமாய் வைத்திருக்கும்
அறுந்து தொங்கும் அப்பாவின் இடுப்புப்பட்டி
வெயிற்சூட்டிலும் சுள் என்று 
சுடுகிறதம்மா தலைக்கவசம்
அதை கழற்றிவைத்துவிட்டால்
போய்விடும் என்தேசம்
டிக் டிக் டிக் உடன்
என் இதயமும் சேர்ந்து
ஒவ்வொரு நொடிக்கும் துடித்துக்கொண்டிருக்கிறது
மூச்சு விட முடியவில்லையம்மா
சுற்றி எங்கும் மணல் மூட்டைகள்
இடையே தெரியும் நீக்கலுக்குள்
துப்பாக்கி முனைகள்
இரவுபகல் தெரியவில்லை
பசி வயிற்றைப் பதப்படுத்தி
கண்களை செருக்கிக்கொண்டது
இருந்தும் விழிப்புடன் இருக்கின்றேன்
உதிக்கின்ற சூரியக்கதிர்
என்மீது படுமென்றில்லை
என் தாய்க்கொடி காற்றில்
பறக்கும் போது கம்பீரமாக ஆதிக்கமற்ற
நிலையை ஊர்மக்கள் கண்டுகளிப்பதற்கு
குபீர் குபீர் என்று சன்னல்சத்தங்கள்
படையெடுப்பு ஆரம்பித்ததற்கான
ஆரம்ப மணியாய் கேட்கிறது
ஒரு கையில் துப்பாக்கி
மறுகையில் என் பணமுடிப்பு
பணத்தைப்புரட்டி வங்கியில்
வைப்பு செய்வதிற்கில்லை
முடியப்போகும் என் விதிக்கு
முற்றுப்புள்ளி வைப்பதற்கு முன்
வித்திட்டு என்னை பெருவிருட்சமாக்கிய
என் அம்மா உன் முகத்தை
தவமாய் ஒருமுறை
நேரில் காணாத பாவி நான்
உன் புகைப்படத்தை கண்ணீரால்
கழுவி பாவ விமோர்ச்சனம் பெறுகின்றேன்
தலைப்பிள்ளையாய் தந்தை உயிரை துறந்தபின்
வீட்டை மட்டுமல்ல நாட்டையும் பத்திரமாய் பாதுகாத்திட
என் தங்கைமார்போல் பல பெண்கள்
இரவில் அச்சமின்றி தூங்கிடவும்
பகலில் தைரியமாய்
வெளி உலகைக்கண்டிடவும்
என் கைகள் கறைபடிந்திட
இளவயதில் ஆயிதம் தரிக்க
உன் கண்ணீரால் என்னை
வழிமறித்தாய்
பாசம் என்னைக்கட்டியபோதும்
பலமுறை முயன்றுதான்
உன்னிடமிருந்து விடைபெற்றேன்
இருந்தபோதிலும் உன் கைபட்ட
ஆறியகஞ்சி வாசனை
என்னை உன் இடத்திற்கு
அழைக்குதம்மா
சூரியக்கதிர் படர்கிறதம்மா
வீட்டை இனி நன்கு நீ
திறந்து வைக்கலாம்
அலுமாரியில் அடுக்கிவைத்த
புதிய துணிகளையும்
அணிந்துகொண்டு கோயிலுக்குச் செல்லலாம்
போய்வரும் வழியில் தரைமட்டமாகி இருக்கும்
அந்தப்பெரிய மைதானமருகே சென்றால்
மகனே என ஒருமுறை அழுது
வாய்கரிசியும் போட்டுவிட்டுச் செல்
என் உடலை நீ கண்டுபிடிக்க
சிரமம் கொள்வாய் என நன்கு அறிவேன்
அம்மா உன் புகைப்படம் இறுகிப்பற்றியநிலையில்
தலையற்ற முண்டம் இருக்கும்
அதற்கு பிண்டம் வைத்து ஈமைக்கிரியைகள்
செய்வதற்கு வீணாய் அலையாதே
அதை வாரியணைத்து மகனே என
ஒருமுறை மட்டும் அழுதிடம்மா

கோணிப்பை

என்னைக்கூட தலைப்பாக எடுத்து
நேரத்தை செலவிட்டு
கவிதை படைப்பீர்கள் என
கனவிலும் நான் கண்டதில்லை
உயிரற்ற பொருள்தான் நான்
இருந்தாலும் இதயமுள்ளவர்கள் சற்று
எனக்காக ஒரு நிமிடம் ஒதுக்குங்கள்
ஆதிகாலத்தில் மனிதனின் திறமையால்
மெல்லிய சணற்கையிறுகளால்
பிறப்பெடுத்து கோணிப்பை என்றும்
பெயர் பெற்றேன்
இளவயதில் நான் துடிப்பாக
இருந்ததால் தான் என்னவோ
பொருட்களைப் பத்திரமாகப் பாதுகாக்க
என்னுள் வைத்து என் கழுத்தை
இறுக கட்டிவிடுவார்கள்
மூச்சுத் திணறலாக இருந்தாலும்
என்மேல் மனிதர்கள் கொண்ட
நம்பிக்கைக்காக வீரமாக சகித்துக்கொள்வேன்
சற்று நான் நடுத்தர வயதை அடையவே
வீட்டை அலங்கரிக்கவும்
சுவரில் உள்ள ஓட்டை உடைசல்களை மறைக்கவும்
பலர் என்னைப் பங்குபோட்டார்கள்
வீதியில் படுக்கும் ஏழைகளுக்கு
கதகதப்பளிக்கும் கம்பளி வீடும் நான் தான்
என் கிழப்பருவத்திற்கூட
கால்களைச் சுத்தம் செய்யும் பொறுப்பளித்து
வாசற்படி அருகே என்னை விட்டுவிடுவார்கள்
நீங்கள் எத்தனை பருமனாக
இருந்தாலும் என்னை நம்பி
வாழ்வாதாரத்தை நடத்தும்
குடும்பங்களை எண்ணி
பொறுமை காத்திடுவேன்
இப்படியே என் சந்ததியினர்
வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும்
இந்த பூமியில்
நவீன மார்க்கம் தழுவும் இந்த மனிதர்கள்
எங்களைத்திரும்பிக்கூட பார்ப்பதில்லை
அவர்களுக்கு எம்மவர்களைக் கண்டால்
வெட்கம் போல இருக்கிறது.
நான் சுயநலவாதி அல்ல
என்னை நம்பியவர்களை
கைவிடக்கூடாது என சிறு நல்ல உள்ளம்தான்
ஏதோ ஒருவகையிலாவது
என்னைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்
அல்லது எங்களை நம்பி வயிற்றை நிரப்பும்
ஏழைகளுக்கு ஏதாவது வழியைக்காட்டுங்கள்
இப்படிக்கு உங்கள் தாத்தா வீட்டில்
ஒருமூலையில் முடங்கிக்கிடக்கும்
வயது முதிர்ந்த
கோணிப்பை

எப்படி உன்னைத் திருமணம் செய்வது?

காலையில் என்னை விழிக்கச் செய்வது
நீ அனுப்பும் குட்மோர்னிங் குறுந்தகவல் தான்
தூக்கத்தில் நானும் அதற்கு பதில் 
அளித்துவிட்டு என் வேலைகளைப் பார்க்க
புறப்பட்டுவிடுவேன்
தினமும் என்னுடன் உரையாடினாலும்
மாறாத சில கேள்விகளை நீயும் கேட்பாய்
சலிக்காமல் நானும் அதற்குப் பதில் சொல்வேன்
தினமும் வார்த்தையால் விருந்துபசாரம்
செய்திடுவாய் ஆங்காங்கே நான்
இரசிக்கும்படி என்னை வர்ணித்தும்விடுவாய்
கண்ணியமாக என்னுடன் நடந்திடுவாய்
உன் வேண்டுதல்களை என் அனுமதிபெற்றே
செய்திடுவாய் என் இன்பதுன்பங்களில்
தவறாமல் பங்கெடுப்பாய்
என்னைத் தாலாட்டும் இனிய மெல்லிசையாகவும்
மலர்ந்திடுவாய்
நேரடி சந்திப்புக்களை மேற்கொள்ளவே
தவமாய் தவமிருந்திடுவாய்
வேண்டாம் எனக் கடிந்து கொண்டாலும்
சிறுபிள்ளைபோல் அதை மறந்திடுவாய்
வேலைப்பழுவில் சாய்மனை நாட்காலியில்
நீ சரிந்த போதும் என் நலன் விசாரிப்பதில்
நீ இளைப்பாறுவாய்
இத்தனை அழகாய் ஒரு ஆணால்
பாதுகாப்பான உலகமொன்றை உணரமுடியுமா
என வியப்பில் பலமுறை ஆழ்த்தியுள்ளாய்
கடைசியில் என்னைத் தூக்கிவாரிப்போடுவதுபோல்
ஒன்று கேட்டாய்
அது வேறு ஒன்றுமில்லை
எனக்கும் உனக்குமான திருமணம் தான்
என்னிடம் இருக்கும் குறைகளைக் கூறு
என்னை மாற்றிக்கொள்கின்றேன்
என மன்றாடுகின்றாய்
உன் நடை உடை பாவனைகளை
என் விருப்பப்படியே மாற்றிவிட்டாய்
இருந்தும் ஏன் என்னை நிராகரிக்கின்றாய்
எனக் கேள்வி கேட்கின்றாய்
இதோ உனக்கான ஓர் பதில்
அறுதியும் உறுதியுமாகச் சொல்கின்றேன்
திருமணம் என்பதில் என் மனமும்
உன் மனமும் ஒன்றாய் ஓர் மனதாய் இணையவேண்டும்
இணைந்த பின்பே இந்தபந்தம்
நீடித்து உயிர்வாழும்
உன் மனதோ என் இடத்தே நீ வைத்தாய்
என் மனதோ என்னிடமில்லை
அதை வேறொருவனிடம் தொலைத்துவிட்டு
இதயமற்றவளாய்த் திரிகின்றேன்
அதில் எப்படி நீயும் குடிகொள்வாய்?
மனம் இல்லாத ஜடம் நான்
இனி எப்படி உன்னைத் திருமணம் செய்வேன்?

மீண்டும் தற்கொலை செய்

தலைப்புச் செய்திகளாகப் பரவிய
தற்கொலை விபரம் நடுப்பக்கத்தில்
சினிமா கிசுகிசுக்களாக
மாறியதன் கொடுமைதான் என்னவோ?
தவறிழைத்து தூக்குமேடைகாணும்
குற்றவாளிக்குக்கூட கடைசியாசையாக
அவ்வுலகில் வாழ்ந்துவிட்டுப்போக
சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதா என ஏங்கிடும் வேளையில்
யாரோ செய்த தவறுக்கு உன்னை நீயே
தண்டனை கொடுத்துக்கொள்கிறாயே
உன் கடைசி ஆசைதான் என்னவோ?
குண்டூசி தொலைந்ததால் கயிற்றில்
தொங்கி உயிரை மாய்த்தான் என
விநோதமாய் வியப்பூட்டிடும் செய்திகளை
நாளை உண்மைக்காரணமாகக் கொண்டு
உயிரைத் துறக்கக்கூடிய சமுதாயமாய்
மாறிவருவதன் காரணம்தான் என்னவோ?
வெல்வதற்கு எளிதாய்
படைக்கப்பட்ட வாழ்க்கையை
தெளிவற்றபோர்வையில் நிதானம் குலைந்து
எடுக்கும் முடிவுகளை எதிர்கொள்ளத்
துணிவின்றி ஒரு முழம் கயிற்றுக்கு
வீணாக விளம்பரம் செய்துகொடுக்கும்
இளவயது மரணங்களின் பிண்ணனிதான் என்னவோ?
தாய்மடிசுகமாய் தினம் இருக்க
ஒருமுறை கதறியழுது கண்ணீர்மல்க
உன் துயர் நீ கூற முன்பே தாய்மனம்
அதற்கு மருந்து செய்யும் மாயம்தான் என்னவோ?
உயிராய் நேசிக்கையில் கற்பனையில்
மிதக்கும் சுகம்போதாமல் உயிர்துறந்து
விண்ணில் மிதக்கும் வெற்றுடலோ
மண்ணில் நித்திரை செய்யும்
உற்றார் உறவினர் வருகைக்கு
திட்டமிட்டு செயல்பட்ட விதம்தான் என்னவோ?
உடலில் ஓடும் நரம்பு நாளங்கள்
குருதிக்கலன்களின் எண்ணிக்கைகள்
சிறுநீரகங்கள் சுவாசப்பைகள்
புலனற்று செயலிழக்க
மேற்கொள்ளும் சத்திரசிகிச்சைகளும் மருந்துப்பாவனைகளும்
நல்வழியில் உன் பாதையை அமைத்துச்சென்றால்
வைத்தியனாய் பிற உயிர்களையும் வாழ வைப்பாய் என
பாவியவள் உன் அன்னை கண்ட கனவுகள் பலிக்கக்கூடாதென
தன்னடக்கம் கொண்டு உன் உடல் தகனம்
செய்யவே நீ செய்த செயல்கள் தான் என்னவோ?
மரணம் எனும் கணிதக்கேள்விக்கு
உயிர்நீப்பென ஒரு விடை இருக்க
எளியமுறையால் இயற்கையாய் காலம் கணக்கை
முடிக்க முன்பே
பல கடினமான படிகளை செயற்கைமுறையில்
நீ விடை காண்கையில் உன் பதில்
ஏற்றுக்கொள்ளப்படுமென நம்பும்
உன் அப்பாவித்தனமான எண்ணம்தான் என்னவோ?
மறுபிறப்புக்கொண்டு இம்மண்ணில் மீண்டும்
பிறப்பெடுத்து உன்னைப் பெற்றவர்கள்
சிந்திய கண்ணீருக்கு
மாய்த்த உன் உயிர் மிகையாகாது என
அறிந்துகொண்டும் உன் காரணம் சரி எனில்
மீண்டும் தற்கொலைக்கு முயற்சி செய்.
அன்று உன் அகாலமரணத்திற்காக கண்ணீர்வடிக்க
நான் அங்கு இருப்பேன்

கை நழுவிப்போனது இந்த வருடம்

என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் 
நுழைந்துவிட்டேன் 
என்னால் மீளப்பெறமுடியாமல் உள்ளது 
இந்த வருடத்தை
தெளிவான திட்டமும் இல்லை
எதிர்காலத்தை எண்ணிய தூரநோக்கும் இல்லை
கையில் நிறைவாய் காசும் இல்லை
இப்படியே கடந்து செல்ல சின்ன வயதும் இல்லை
சென்றதோ புதிய இடம் தான்
சந்தித்ததோ பல புதிய முகங்கள் தான்
மொழியிலும் பாரிய மாற்றம்
உணவுப் பழக்கங்களோ பரிதாபம்
அலக்களிப்புகளில் கடந்து சென்றன மூன்று மாதங்கள்
கட்டளைகளுக்கு அடிபணிந்து சென்றன
அடுத்த நான்கு மாதங்கள்
என் விருப்பத்தின் பெயரில் கடந்து சென்றன
அடுத்த ஐந்து மாதங்கள்
அதில் தான் புரிந்துகொண்டேன் பல
கிழிந்த திரைகளை
அன்பாய் பல குரல்கள் சாயம் பூசிக்கொண்டும்
கந்தர்வம் கொள்ள முகமூடி அணிந்துகொண்டும்
என் பொழுதைக் கழிக்க விட்டனர்
அவரவர் விருப்பத்தில்
இந்த ஐந்து மாதத்தை
அவர்களும் என்னைப்போல் தான் போல
தெளிவான திட்டமும் இல்லை
என் எதிர்காலத்தை எண்ணிய
தூரநோக்கும் இல்லை
அதனால்தான் என்னவோ அவர்கள் சாயம்
பழுப்பு நிறம் ஆகிற்று
தூக்க கலக்கமும் எனக்கில்லை
பிறர் சொல்லி செய்யும் சிந்தனையும்
எனக்கில்லை
என் ஆசைப்படி தான் விழுந்தேன்
அது அவர்கள் விரித்த சூழ்ச்சி வலை
இது ஒன்றும் எனக்குப் புதிதுமில்லை
அவர்கள் முகமூடி அணியவுமில்லை
அது அவர்கள் நிஜ முகம்தான்
அதை அறியாதது எந்தன் பிழையும் இல்லை
பரீட்சையும் நெருங்கியது என் புலன்களோ
வேறுதிசைக்கு என்னைக் கூட்டிச்சென்றது
பரீட்சைத்தாளும் கையில் கிடைத்தது
வினாக்களோ என்னை வினோதமாக
எள்ளி நகையாடியது
யாவும் நானறிந்த வினாக்கள் தான்
விடைத்தாளில் எங்கும் வினாக்குறிதான்
முன்போல் எதிலும் நாட்டமுமில்லை
பலதை எண்ணி இரவில் தூக்கமுமில்லை
அனைத்தையும் மாற்றியமைக்க
ஒரு காலக்கடிகாரம் வேண்டும்
அதில் நேரமுள்ளும் நிமிட முள்ளும்
உன் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க வேண்டும்
சில சந்தர்ப்பங்களை மாற்றியமைத்தால்
சிறப்பாக இருந்திருக்கும் இந்த வருடம்
என்னால் மீளப்பெற முடியாமல்
கை நழுவிப்போனது இந்த வருடம்