என்னைப் பெற்றவள் என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
மூத்த தமக்கையாய் பிறந்த அவள்
இளவயதில் மணக்கோலம் பூண்ட அவள்
முதுமை முன் வாழ்க்கைத்துணையை இழந்த அவள்
நம்பிக்கையால் உறவை இழந்த அவள்
பெற்றமக்களால் புன்னகை இழந்த அவள்
மனம் ஆறா வடுக்காய மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
கடமைகளில் கண்ணுறக்கம் தளர்த்தினாள்
கண்மணியான சிசுக்களைச் சீராட்டிட
பாரினில் பாசமலராய் உற்றார் பாராட்டிட
வாலிபக்கோலத்தில் மணமேடை ஏற்றிட
வயோதிபம் பூண்ட வெண்தலையாள்
ஓவிய உருவமாய் தலைவனைக்கண்டே
கண்ணுறக்கம் தளர்த்தினாள்
விவாதங்களில் பின்தங்கி மனங்கோணாது
மொழிபேசக் கற்றவள் அதை அடுத்தவரிடம் பெற
சற்றுத் தோற்றுவிட்டாள்
அனைத்தையும் கண்டு மனம் எரிமலையாய்
பிறவுறவும் அமைதிக்கடலில் கூழாங்கற்களைத்
தேடும் மென் மலர் நெஞ்சாள் இன்றுதான் இளைப்பாற கண்வளர்க்கிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
சரசரப்பான சலனங்களுக்கு விடைகொடுத்து
தாங்கொள்ளா தாகத்திற்கு முகங்கொடுத்து
ஏக்கத்திற்கு ஆற்றாதசுமைக்கும் மனதில் இடங்கொடுத்து
மூலையில் ஒரு மூலையாய் சுவாசித்து யாசிக்கும்
புனிதமாதா இன்றைக்கு மட்டும் சாட்டு சொல்ல காரணமின்றி என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
தூரதேசம் வாசம் செய்தவளுக்காய்
கன்னிகாதானத்தில் தானமாய் சென்றவளுக்காய்
வெறுப்புக்கு உள்ளம் குளிர்காண்பவனுக்காய்
அடுத்தமொழியை அந்நியமின்றி அறமாய் சுவாசித்தவனுக்காய்
பாதிவழி பாதிவலி பாதிஉயிராய் பிரிந்தவனுக்காய்
ஊன் உறக்கம் துறந்தவள் யாசகமாய் பரிந்து கேட்டிட பரிசாய் என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
பொன் வைர வைடூரியங்களில் கனிவு காணாதவள்
அடுக்குமாளிகை அல்லிமலர்ப்படுக்கையில் சுகம் பெறாதவள் அறுசுவைகளில் நாக்கின் ருசிமண்டலம் உணர்ந்திராதவள்
பட்டுடுத்தி நிலைக்கண்ணாடியில் நிலைப்பாராதவள்
உறக்கத்தில் மட்டும் அனைத்திலும் உறக்கங்கொள்ள என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
ஊரவர்கள் உறவினர்கள் வருகையும் காணாது
விருந்துபச்சாரத்தில் வியர்வை சிந்தாது
கசியும் கண்ணீருக்கு விடைகொடுக்க
கானகமே வா என்று காரிருள் கண்களில் சூழ
என் மடிமீது உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
பந்தியும் பறமேளமும் முன்நின்று வழியனுப்ப
தீப்பந்தம் கொண்டு இப்பந்தம் முறிக்க
கண்ணீரில் நீர்ப்பந்தம் சுமந்துவரும் என்கையில்
உனக்குத்தர ஒருபிடி வாய்கரிசி அதையும் மென்றுவிடாது என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
பெற்றவளின் அயர்ந்த உறக்கம் அற்றபமாய்
கிடைப்பதில்லை போலும் என் மகவாய் பெற்றெடுத்தே உன்னைச் சீராட்டி உறங்க வைப்பேன் அவள் இன்றோ என் மடிமீது
உறங்குகிறாள் சற்று அமைதிகோலுங்கள்
