விடைபெறுகிறேன்

இன்றுதான் எனக்குக் கடைசிநாள் 

என்று அதிகாலைச்சேவல் உரக்கக் 

கூவுவதற்கு முன்னே நித்திரைப்பாயில் 

என் அகக்கண்கள் முழித்துக்கொண்டன

ஆர்ப்பாட்டமில்லா காலை வேளை 

எல்லோர்மனதிலும் ஓர் கலக்கத்தை

மௌனமாய் விதைத்திருப்பதை

என்னால் ஊகிக்கமுடிந்தது

அம்மா சுடும் முறுகலான நெய்த்தோசை

தட்டில் நிரம்பி வழிய காரமான மிளகாய்ச்சம்பல்

நாக்கின் சுவைநரம்புகளையும் தாண்டி 

நாசியில் புரக்கேறி என்னை விழிப்பூட்டவே

அம்மாவின் தலையில் மூன்று தட்டல்

உணவுக்குழாயை சீராக்கியது

கணக்கு வாத்தியார் கரும்பலகையை விட்டு

என் பயணப்பைகளில் பொருட்களை

திருப்தியற்றதாய் கணக்கிட்டுக்கொண்டிருந்தார்

வருடம் முழுவதும் நான் சுகவாசியாய் வாழ்வதற்கு

ஜாடி ஜாடியாய் இனிப்பு உறைப்பு உவர்ப்பில் 

உருப்படிகள் பல உலர்ந்ததாய் 

உருட்டித்திரட்டி வைத்துக்கொண்டிருந்தவளின்

கண்கள் சிவப்புக்கோவைப் பழமாய் பொங்கியிருந்தன

இரவிரவாய் அழுதிருப்பால் போலும்

பந்தாட்டம் விளையாட்டில் இன்று கவனம் 

செலுத்தாத மகள் நாளை பூப்படைந்தால்

பூவால் அலங்கரிக்க அருகில் இருப்பேனோ என்ற

அச்சம் தழுவிய தழுவல் ஏனோ நீங்க மனமில்லை

வீட்டின் வீரனாம் செல்லமகன் சற்றுக்கோபத்துடன்

மூலையில் மறைந்துகொண்டு என்னைப் பார்க்கும்

பார்வைக்கு விடைகொடுக்கத்தெரியாதவனாய்

தயங்கத்துடன் முன்னேறினேன்

ஐந்தறிவு ஜீவன் அவன் முகம்கூட இன்று 

வாடிப்போயிருந்தது ஏக்கத்தில் வாலாட்டி
என் காலைப்பின்னியிருந்தான் எடுத்துவிட

மனமில்லாமல் தலையைத் தடவிக்கொடுத்தேன்

என் பயணப்பைகள் நிரம்பிவிட்டன

என்னுடனான புகைப்படங்கள் பெரிதாக்கி

சுவரில் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன

சாமி விளக்கு பிரகாசமாய் எரிந்துகொண்டிருந்தது

வீட்டில் அனைத்து மின் உபகரணங்களும்

துண்டிக்கப்பட்டிருந்தன

அனைவரும் என்னை வழியனுப்ப

வாசலில் நிற்கின்றார்கள்

அம்மாவின் கால்பிடிப்புக்கு தைலம்

தேய்க்கத்தவறியவன்

அப்பாவின் பழைய மூக்குக்கண்ணாடியை

சரி செய்ய இயலாதவன்

செல்லமகளுக்கு தைரியம் கற்பிக்க

அருகில் இல்லாதவன்

குட்டிப்பையனின் வாலுச்சேட்டையில்

பங்கு கொள்ளாதவன் 

மனைவியின் கண்களின் காதலை

இரசிக்கும் பாக்கியமற்றவன்

செல்லப்பிராணியின் நிகரற்ற அன்பிற்கு

தோழனாய் தலைவணங்காதவன்

மனைவி என்னை இறுக அணைத்து

என் இதயத்துடிப்பில் 

மனமாறினால் நானோ

இத்துடிப்பின் இறுதிவரை 

நம்நாட்டின் நன்மைக்கென்று

எண்ணிக்கொண்டேன்

தீர்காயுளுடன் வாழ்வாய்

என அன்னை ஆசீர்வதித்தாள் 

ஆயுள் வரை அன்னைநாட்டிற்கு என்னை 

அர்ப்பணம் செய்துவிட்டேன்

அப்பா கதை சொல்லுங்க என்று

கேட்ட மகளிடம் நாளைய

சரித்திரத்தின் வெற்றிவாகை 

பற்றிக் கூற எண்ணியிருந்தேன்

போய் வருகிறேன் என நம்பிக்கையாய்க் கூறமுடியவில்லை

எத்தனை பொதிகள் இருந்தாலும் தோள்பட்டையில்

நாட்டின் சுமையைத் தான் சுமக்கப்போகிறேன்

அலங்கரிக்கும் என் புகைப்படங்கள் ஒருநாள் 

மாலையுடன் வீரவணக்கத்திற்கு தயாராக இருக்கும்

சாமி விளக்கு ஒரு நாள் என் கல்லறையில் 

சுடர்விட்டு எரியும்

என்னை வீரசுவர்க்கம் செல்ல இராஜமரியாதையுடன்

உலகமே வழியனுப்புவதில் ஐயமில்லை என்று

என்னுள் நினைத்துக்கொண்டு விடைபெறுகிறேன்